என் ஏக்கங்களை 

ஏமாற்றங்களை

அனுபவித்துவிடக்கூடாது

என் மகன்.

அப்பாவும்.

நானும்.

மகனும்,    

வீட்டிற்குள் வண்ணத்துப்பூச்சி 

காலச்சிறகசைத்து

பறந்து திரிந்தது.

 

சிறகுகளைப்பிடித்துக்

கற்றுத்தந்தனர்,

சரியான பாதையில்

சரியாகப்பறக்க.

 

கற்பித்தவர் கைகளில்

சிறகு வண்ணங்கள்

தூசியாய்.

 

சிறகுகள் கைகளாகத்

தோள்களில் பாரமாய்

காலம்.      

 

    

நித்தமும் எனது 

பாதையில் அவள்.

உயர்த்திய கைகளும்

முகம் நோக்கும் விழிகளும்.

முகம் பார்க்காமல்

முகம் திருப்பிக் 

கடந்த வேளைகள்.

நிதம் பார்க்கும் 

முகங்களில் 

நிற்குமோ

என் முகம்?

தினம் உயரும் கைகளும்

திரும்பிய முகங்களும்.